Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται

To 1995 τελειώνει ο εμφύλιος πόλεμος στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Ένα χρόνο μετά ο Srdjan Dragojevic σκηνοθετεί την ταινία που εμφανίστηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο “Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται” με υποσημείωση στον τίτλο “Τα άσχημα χωριά, άσχημα καίγονται”.

Είναι σίγουρο πως ένα χρόνο μετά από τα γεγονότα και σε έντονα φορτισμένο κλίμα, η ταινία δεν αποφεύγει κάποια κλισέ και κάποια – έστω μικρή – ταλάντευση πάνω στο τεντωμένο σκοινί της αμεροληψίας.

Το σίγουρο είναι πως η ταινία είναι ότι πιο κοντινό στην πραγματικότητα ενός εμφυλίου πολέμου. Ποιοι τον σχεδιάζουν, ποιοι αναλαμβάνουν να τον κάνουν και ποιοι καλούνται να σκοτωθούν μεταξύ τους (τις περισσότερες φορές άνθρωποι πιο στενά δεμένοι κι από αδέρφια). Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία δύο κατοίκων της Βοσνίας (μουσουλμάνος και Σέρβος) που μεταλλάσσονται από αδερφικοί φίλοι σε φανατισμένοι διώκτες ο ενός του άλλου. Με έντονα συμβολικά στοιχεία η ταινία καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στην αληθοφάνεια και στην ωμότητα, κάνοντας τον θεατή να στερείται φιλοσοφικών σχολίων και διάθεση πολιτικής κριτικής απέναντι στα μονίμως αναπάντητα ερωτήματα που ακολουθούν έναν πόλεμο και μάλιστα εμφύλιο.

Η ταινία είναι αφιερωμένη από τον σκηνοθέτη της, στον κινηματογράφο μια πατρίδας που δεν υπάρχει πια.